Ο όρος «ενσωμάτωση» ή όπως συνηθίζεται σήμερα «συνεκπαίδευση» (inclusion) τοποθετείται στις δεκαετίες ’70 και ’80. Αναφέρεται σε παιδιά που συνεκπαιδεύονται στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και δίχως πολλούς περιορισμούς. Με άλλα λόγια; Εκπαίδευση δίχως απομόνωση ή περιθωριοποίηση ακόμη κι αν μιλάμε για τυπικές τάξεις Αγγλικών στην Ελλάδα.
Ωστόσο, αξίζει να θυμόμαστε ότι, τον Ιούνιο του 1994, υπογράφηκε από 92 κυβερνήσεις και 25 διεθνείς οργανισμούς η Διακήρυξη της Σαλαμάνκα με τίτλο «Αρχές, Πολιτική και Πρακτικές στην Ειδική Αγωγή» (UNESCO, 1994)
Δυστυχώς, ακόμη και πριν την πανδημία του Covid-19, 1 στα 5 παιδιά, 1 στους 5 εφήβους και νέους, αποκλείονταν εντελώς από την εκπαίδευση. Επιπλέον, για μερικά εκατομμύρια σπουδαστές, ο στιγματισμός, τα στερεότυπα και οι διακρίσεις έχουν ως αποτέλεσμα την αποξένωση τους μέσα στις ίδιες τις σχολικές τους τάξεις.
Εντούτοις, είμαστε όλοι βέβαιοι για τις «δεσμεύσεις» που αναλαμβάνουμε ως καθηγητές; Ας διαβάσουμε με προσοχή!
- Υποδοχή ΟΛΩΝ των παιδιών ανεξαρτήτων ικανοτήτων (φυσικών, συναισθηματικών ή πνευματικών).
- Σεβασμός ΟΛΩΝ των παιδιών.
- Παροχή σωστής εκπαίδευσης χωρίς κατηγοριοποιήσεις, φραγμούς και ταμπέλες.
- Καθηγητές που ως «μότο» θα έχουν τα εξής… «Κοινωνία για όλους», «Κανένας μαθητής εκτός πλαισιού», «Ίσες ευκαιρίες»!
- Απόκτηση ισάξιων ρόλων μέσα σε μια ομάδα παιδιών με διαφορετικά χαρακτηριστικά.
- Εύρεση και ανάπτυξη όλων εκείνων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που θα κάνουν τα παιδιά με διαφορετικά στυλ μάθησης να θριαμβεύσουν.
- Ενθάρρυνση ΟΛΩΝ των παιδιών αναφορικά με την κατάκτηση της γλώσσας και ΟΧΙ μόνο εκείνων που «τραβάνε»!
- Ενημέρωση των υπόλοιπων μαθητών σχετικά με την έννοια της συνεκπαίδευσης, της συνύπαρξης, της συνεργασίας, της αποδοχής, της διαφορετικής προσέγγισης, της καλώς εννοούμενης διαφορετικότητας, της μηδενικής απόρριψης. Έννοιες που οφείλουν ΟΛΑ τα παιδιά να διδαχθούν από εμάς τους ενήλικες.
- Οι εκπαιδευτικοί, το διδακτικό υλικό και τα μαθησιακά περιβάλλοντα θα πρέπει να αποδεχτούν αλλά και να αγκαλιάσουν την ποικιλομορφία..
Συμπέρασμα…!
Ας προσπαθήσουμε όλοι να προβληματιστούμε με απώτερο σκοπό τη ποιοτική αξιολόγηση του διδακτικού μας έργου, την αποτελεσματική συνεκπαίδευση και την παροχή ορθού εκπαιδευτικού υλικού (και όχι απαραίτητα ό,τι μας συστήνουν οι εκδοτικοί οίκοι), αλλά και την αξιολόγηση ως προς την πληρότητα των πρωταρχικών μας στόχων.
Γιατί όταν λέμε ΟΛΟΙ, εννοούμε ΟΛΟΙ!