Αναμφισβήτητα η εκμάθηση της ανάγνωσης επηρεάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το ορθογραφικό σύστημα της εκάστοτε γλώσσας. Σύμφωνα με τους Katz & Frost, 1992 για το ορθογραφικό βάθος, τα συστήματα διακρίνονται σε ρηχά ορθογραφικά και βαθιά ορθογραφικά συστήματα. Στα ρηχά ορθογραφικά συστήματα (φιλανδικά, ελληνικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά) υπάρχει συστηματική αντιστοιχία γραμμάτων και φθόγγων. Στα βαθιά ορθογραφικά συστήματα (αγγλικά, δανέζικα, πορτογαλικά, γαλλικά) η σχέση μεταξύ γραμμάτων και φθόγγων ποικίλει. Ας δούμε, για παράδειγμα, το τελικό σύμπλεγμα –ough-. Αλλιώς διαβάζεται στη λέξη cough κι αλλιώς στη λέξη through.
Πώς, όμως, οι μαθητές μας θα «αντιληφθούν» αυτές τις διαφορές; Κατ’ αρχήν, ως καθηγητές, οφείλουμε να ασχοληθούμε συστηματικά με την ενεργή διδασκαλία των διαφόρων συμπλεγμάτων και των ήχων που παράγουν με σκοπό οι μαθητές μας να αποκτήσουν φωνολογική επίγνωση. Μέσω αυτής, θα κατακτηθεί πέραν από την ανάγνωση και η μετέπειτα ορθογραφημένη γραφή. Βάσει ερευνών (Ehri) η φωνολογική επίγνωση αποτελεί προϋπόθεση της αναγνωστικής ικανότητας και διευκολύνει την κατάκτηση της ανάγνωσης.
Φυσικά και δεν θα πρέπει να περιμένουμε οι μαθητές μας-και ειδικά οι μαθητές που αντιμετωπίζουν ΜΔ- να αντιληφθούν τη διαφορά στην προφορά του –οο- όταν στη λέξη zoo ακούν άλλο και στην λέξη floor κάτι άλλο;
Συμπερασματικά, ως καθηγητές ας διδάξουμε με «απλό» και «διασκεδαστικό» τρόπο τους διάφορους ήχους που παράγουν οι διαφορετικοί συνδυασμοί γραμμάτων, για να μπορέσουν όλοι οι μαθητές μας να κατακτήσουν τον μηχανισμό της ανάγνωσης και αργότερα της ορθογραφημένης γραφής.