Μια ερώτηση που συχνά διατυπώνουν οι γονείς, είναι η εξής: Γιατί θα πρέπει τα παιδιά τους να μάθουν καλή ορθογραφία και καλή γραφή με το χέρι ή καλλιγραφία σε έναν κόσμο ο οποίος «κυβερνάται» από αυτόματους διορθωτές (spell checkers), από αυτόματη διόρθωση (autocorrect) και πληκτρολόγια; Αυτά τα εργαλεία, αναμφισβήτητα, κάνουν πιο εύκολη και ορθή την επικοινωνία αλλά δεν θα πρέπει να είναι τα μόνα εργαλεία στα χέρια των παιδιών.
Η γραφή με το χέρι είναι μία περίπλοκη διαδικασία η οποία εμπεριέχει έναν αριθμό δεξιοτήτων όπως το να έχει το παιδί την αίσθηση του χώρου, πως και που θα γράψει, ποιες κινήσεις θα πρέπει να κάνει και σε ποια κατεύθυνση. Απαιτείται χρόνος για κάτι τέτοιο, χωρίς αμφιβολία, αλλά εάν κάτι τέτοιο δεν κατακτηθεί, σίγουρα θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα προβλήματα. Προβλήματα στην γραφή μπορεί να κάνουν μία λέξη να μοιάζει με μία άλλη. Για παράδειγμα είναι άλλη η λέξη hut κι άλλη η λέξη nut. Η διαφορά τους έγκειται στο πόσο ψηλό θα γίνει το γράμμα /n/. Επίσης, οι μαθητές που δεν έχουν κατακτήσει τη σωστή γραφή είναι αυτοί που συχνά καθυστερούν με αποτέλεσμα να ξεχνούν τι σκέφτηκαν αρχικά να γράψουν.
Η ορθογραφημένη γραφή, από την άλλη, εμπεριέχει πολλές υπο-δεξιότητες όπως η ικανότητα του να ξεχωρίσει κάποιος τα γράμματα μιας λέξης, τους ήχους της, να την ακούσει, να την αποκωδικοποιήσει πριν την γράψει στο χαρτί. Γι΄αυτό, άλλωστε, η γραφή αλλά και η ορθογραφημένη γραφή είναι θεμελιώδεις δεξιότητες της μαθησιακής διαδικασίας.
Η δυσκολία με τη διδασκαλία της ορθογραφημένης γραφής σε μία εποχή η οποία διακατέχεται από την χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι ότι έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολο να πείσει κανείς έναν μαθητή ότι η ορθογραφία βοηθά. Συχνότατα θα ακούσουμε απαντήσεις τύπου, «Μα γίνεται αυτόματη διόρθωση στα λάθη μας, κυρία!» , «Ποιος ο λόγος της ορθογραφίας αφού δεν θα μας χρησιμεύσει πουθενά απολύτως;». Παραδοσιακά, η ορθογραφημένη γραφή δεν αφήνει καθόλου χώρο για «δημιουργικές απαντήσεις» ή «ένα διαφορετικό στυλ» γραφής. Αυτό όμως είναι και το σημαντικό. Να μην έχει κανείς το περιθώριο να «δημιουργεί» όταν πρόκειται για ορθογραφημένη γραφή. Φανταστείτε τι μπορεί να γίνει εάν κάποιος δει τις ακόλουθες προτάσεις…
«Εχθές έκανα τον φύλλο μου να γελάσει πολύ!» Κάποιος θα αναρωτιόταν εάν τα φύλλα ενός δέντρου μπορούν να γελούν. Ή «Last night I eight a peace of cake.» Δηλαδή, μαζί με το οχτώ έφαγα και ειρήνη. Μας φαίνεται δύσκολο ακόμη και στη μετάφραση! Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για έναν αναγνώστη να διαβάσει ανορθόγραφα κείμενα και πόσες παρεξηγήσεις θα προκύψουν από κάτι τέτοιο!
Προσωπικά θεωρώ ακόμη την ορθογραφημένη γραφή απόδειξη μόρφωσης και καλλιέργειας, καλών τρόπων αλλά κι ένδειξης σεβασμού προς τον κάθε αναγνώστη. Θα πρέπει να εκλείψουν δικαιολογίες τύπου βιασύνη, τεμπελιά, αμέλεια. Ως εκπαιδευτικός, θεωρώ υποχρέωση μου να διδάξω στους μαθητές μου την αξία της ορθογραφημένης γραφής αλλά και την ικανοποίηση μπορούν να πάρουν μέσα από αυτή.