Συχνά οι γονείς προσερχόμενοι στους ειδικούς για μια επίσημη διάγνωση, ζητούν να μάθουν εάν το παιδί τους έχει τελικά Δυσλεξία ή όχι. Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζουν, εντούτοις, είναι ότι οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες αποτελούν μια ανομοιογενή ομάδα. Οι μαθητές διαφοροποιούνται ως προς τους τομείς αλλά και τις γνωστικές περιοχές που δυσλειτουργούν. Γενικά, πολλά συμπτώματα εμφανίζονται να είναι κοινά αλλά δεν υπάρχει μία και μοναδική κατηγορία Μαθησιακών Δυσκολιών.
Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να μιλάμε για «ομάδες αδυναμιών» οι οποίες και χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία των μαθητών με ΜΔ. Οι μαθητές, λοιπόν, έχουν ως κοινό γνώρισμα την δυσκολία στην ανάγνωση (δυσκολία στην επεξεργασία και αναγνώριση γραμμάτων, συνδυασμό αυτών και την ανάγνωση συλλαβών / λέξεων, σύγχυση γραμμάτων με οπτική ομοιότητα κ.α.), στην ορθογραφημένη γραφή (παρουσιάζονται λάθη σε συχνόχρηστες λέξεις, άλλες φορές μοιάζουν τα ελληνικά με κινέζικα και δυσκολεύονται στην αναπαράσταση μιας συλλαβής ή λέξης) και στα μαθηματικά (μεταξύ άλλων δυσκολιών δυσκολεύονται να διακρίνουν το αριστερό ή το δεξί, δυσκολεύονται να κατανοήσουν την ιδιαίτερη γλώσσα των μαθηματικών). Κατά τον Willows, οι μαθητές αυτοί δυσκολεύονται στην κωδικοποίηση συμβόλων, στην επεξεργασία της γλώσσας αλλά και την αντίληψη και την επεξεργασία του χώρου και των αριθμών. Οι παραπάνω δυσκολίες θα εμποδίσουν την μάθηση αλλά εξαρτάται πάντα από τον βαθμό δυσκολίας του γνωστικού αντικειμένου αλλά και τις απαιτήσεις αυτού. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί ότι η ένταση της εκάστοτε δυσκολίας θα εξαρτηθεί από την αυτό-εκτίμηση του μαθητή, από τα κίνητρα τα οποία του παρέχονται και από την συναισθηματική του κατάσταση. Γενικά, η ψυχολογία ενός μαθητή ενδέχεται να εντείνει αλλά και να απαλύνει την όποια δυσκολία.
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί και να γίνει απολύτως κατανοητό είναι ότι η εκπαιδευτική αντιμετώπιση της όποιας ΜΔ αποτελεί τον τελικό σκοπό ενός προγράμματος παρέμβασης στην εκάστοτε γλώσσα. Στόχος των προγραμμάτων παρέμβασης είναι η αντιμετώπιση των ΜΔ σε ψυχολογικό αλλά και σε γνωστικό επίπεδο. Σε ένα κλίμα παρέμβασης η όποια αποτυχία του μαθητή αντιμετωπίζεται ως κάτι φυσιολογικό και μέρος μιας τιτάνιας προσπάθειας για πολλούς μαθητές. Ο εκπαιδευτής «ανακαλύπτει» πως μαθαίνει ο κάθε μαθητής και εξατομικεύει το κάθε πρόγραμμα παρέμβασης που έχει στα χέρια του. Ας κρατήσουμε καλά, λοιπόν, τις λέξεις εξατομίκευση, προσαρμογή, σεβασμό και αποδοχή κι ας αποδεχτούμε πως καμία κατηγοριοποίηση δεν θα αποβεί χρήσιμη εάν δεν συνοδευτεί από ένα κατάλληλο πρόγραμμα παρέμβασης.