Τα παιδιά με σύνδρομο Down μπορούν αλλά, πάνω απ’ όλα, ενδείκνυται να ενσωματώνονται στο γενικό σχολικό πλαίσιο σύμφωνα με έρευνα της Sue Buckley. Η υποστηρικτική βοήθεια αλλά κι ο σχεδιασμός ειδικού αναλυτικού προγράμματος που θα λαμβάνει υπόψη τόσο τα ατομικά χαρακτηριστικά όσο και τις μαθησιακές ιδιαιτερότητες των παιδιών με Down, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο. Ο χώρος της διδασκαλίας οφείλει να είναι ήσυχος, χωρίς δυνατούς θορύβους αλλά και με μικρό αριθμό μαθητών. Πέραν της διδασκαλίας γραφής, ανάγνωσης κτλ είναι σημαντικό τα παιδιά αυτά να διδαχθούν κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Ο λόγος είναι ότι επιθυμούμε να γίνουν αυτόνομα αλλά και να ενσωματωθούν κοινωνικά.
Φοιτώντας σε ένα γενικό σχολείο, θα τους δοθεί η δυνατότητα να συναναστραφούν με παιδιά τυπικής ανάπτυξης και να αναπτύξουν φιλικές σχέσεις αλλά και τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες. Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος θα πρέπει να είναι η απόκτηση γνώσεων αλλά και η ανάπτυξη κι ενίσχυση ικανοτήτων. Σε αυτές τις ικανότητες συμπεριλαμβάνονται οι κινητικές, οι αντιληπτικές και οι ψυχογλωσσικές. Όμως, δεν θα πρέπει να παραλείπεται και η απόκτηση σωστών κανόνων συμπεριφοράς, δεξιότητες που αφορούν στην καθημερινότητα αλλά και την καθημερινή διαβίωση. Όλα αυτά θα πρέπει να συνδυάζονται με τις δυνατότητες των μαθητών και οι στόχοι πάντα να είναι ρεαλιστικοί. Τα προγράμματα οφείλουν να είναι εξατομικευμένα, να αναλύονται οι διδακτικοί στόχοι βήμα-βήμα, να υπάρχει πληθώρα διαφορετικών δραστηριοτήτων με πολλές και συχνές επαναλήψεις. Όλοι οι μαθητές θα πρέπει να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, να υπάρχει σε όλους η ανατροφοδότηση και όλα όσα διδάσκονται αυτά τα παιδιά να έχουν ως στόχο την πραγματική κι αυτόνομη ζωή κι όχι γενικές γνώσεις χωρίς ουσία για εκείνα. Τέλος η διδασκαλία τους θα πρέπει να συνδυάζεται με διάφορα εποπτικά μέσα. Η χρήση της τεχνολογίας μοιάζει σωτήρια!
Πιο συγκεκριμένα, τώρα, ο μαθητής με Down δυσκολεύεται να παγιώσει και να γενικεύσει τις δεξιότητες που έχει διδαχτεί. Οι συνεχείς επαναλήψεις, σίγουρα, θα βοηθήσουν την παγίωση της γνώσης. Η διδασκαλία της ίδιας δεξιότητας σε διαφορετικές συνθήκες θα βοηθήσει τον μαθητή να εφαρμόζει γενικά ό,τι διδάσκεται και έτσι διευκολύνεται η γενίκευση της γνώσης. Οι οδηγίες του ειδικού παιδαγωγού θα πρέπει να δίνονται με σαφήνεια και τμηματικά. Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται να είναι μόνο οι απαραίτητες και να ανήκουν στο γνωστό λεξιλόγιο του παιδιού. Ο τρόπος προφορικής διατύπωσης να είναι αργός και καθαρός. Η όποια ασάφεια μπορεί να οδηγήσει σε αναστάτωση ίσως και απόσυρση.
Πολύ χρήσιμες ασκήσεις είναι οι ασκήσεις ομαδοποίησης, κατηγοριοποίησης, και ταξινόμησης. Παράλληλα, ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου τους θα διευρύνει την μνημονική τους χωρητικότητα. Επίσης, λόγω του γεγονότος ότι στα άτομα με Down η οπτική μνήμη είναι πολύ πιο ισχυρή και αποτελεσματική από την ακουστική, θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε η παρουσίαση των μαθησιακών αντικειμένων να είναι κυρίως οπτική. Αυτό μπορεί να γίνει με την χρήση εικόνων, γραπτού εποπτικού υλικού και μέσα από την χρήση τεχνολογικών μέσων όπως tablets και ηλεκτρονικοί υπολογιστές.
Αξίζει κάθε λεπτό επένδυσης σε αυτά τα άτομα που οφείλουμε να τους εξασφαλίσουμε μια ισότιμη ευκαιρία στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και στην αυριανή τους κοινωνική ζωή.